35ο Σύνταγμα Ευζώνων

Η Δύναμη και ο Ηρωισμός, δεν έρχεται από αυτά που μπορείς να κάνεις, από τα τετριμμένα... Η Δύναμη και ο Ηρωισμός, έρχεται, όταν ξεπερνάς τα όρια σου κάνοντας υπερβάσεις σε πράγματα που νομίζουν ότι δεν μπορείς να κάνεις!

ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΑΦΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥΣ

15 Σεπτεμβρίου 1918 ώρα 04:30 Έτσι έσπασε το Μέτωπο

Ένα παγωμένο ομιχλώδες πρωινό στα βουνά της Καρατζόβας.... πριν ακόμη χαράξει ο ήλιος, στα υγρά και παγωμένα χαρακώματα στην Σουσίτσα και στο Μπίγρουτ, οι Εύζωνοι κινούνται να πάρουν τις θέσεις τους....

Ταυτόχρονα, Δυτικά τους, ξεσπάει ένα άγριο κανονίδι που καλύπτει ο ορυμαγδός του, όλη την περιοχή,.... 900 Συμμαχικά Πυροβόλα κοπανάνε τον κεντρικό Τομέα του Μετώπου, οι οβίδες πέφτουν τόσο συχνά και απανωτά, η μια από την άλλη, που το μόνο που ακούγεται είναι ένα μπουμπουνητό, μια συνεχή έκρηξη.... στον Τομέα τους επικρατεί μια ανατριχιαστική απόκοσμη ησυχία ....

Δεν ξεγελάει αυτό τους Ευζώνους, .... Ξέρουν ότι ο εχθρός τους περιμένει με το δάχτυλο στην σκανδάλη.... Ότι σε λίγο οι βολίδες των πολυβόλων θα σφυρίζουν δαιμονισμένα γύρω τους διψασμένες για φονικό .... για αίμα ....

Ο χθεσινός ολοήμερος, βαρύς βομβαρδισμός, των απέναντι εχθρικών θέσεων, που εύχονται όλοι να έφερε τα ποθητά αποτελέσματα, δηλαδή, την καταστροφή των συρματοπλεγμάτων, των οχυρωματικών τους έργων και την πτώση του ηθικού του εχθρού, ακόμη αντιβουίζει στα αυτιά τους.

Τα παγωμένα δάχτυλα τυλίγονται νευρικά, .... σφιχτά, .... γύρο από το ντουφέκι, το φορτίο στους ώμους βαρύ, .... δυο φορές βαρύ από την αγωνία, στα μάτια η σπίθα, η φλόγα,.... απέναντι στο χαράκωμα βρίσκεται ο Βούλγαρος, ο προαιώνιος εχθρός.

Μπροστά τους ορθώνονται το Κούκουρουζ το Γκόλιο Μπίλιο,το Βλαχολίβαδο, αριστερά το Βέτερνικ, κάστρα ψηλά, άπαρτα, απότομα, βαριά οχυρωμένα, με πολυβόλα και κανόνια, με χαρακώματα και θέσεις μάχης, με τσιμεντένια πολυβολεία, που κρύβουν τούς επίλεκτους του εχθρού.

Όλοι περιμένουν το σινιάλο, την σφυρίχτρα, να πεταχτούν έξω από το χαράκωμα, καταπάνω του εχθρού, η ζωή μου η ζωή του ..... το καθήκον στην Πατρίδα, στην Σημαία....

Τα Ευζωνάκια κοιτάζονται αναμεταξύ τους, άγνωστοι μέχρι χθες φίλοι αδέλφια σήμερα στην φωτιά της μάχης, κοιτάζονται και ενδόμυχα αναρωτιούνται ... πόσοι από μας άραγε θα ζούμε μέχρι το βράδυ ....

Δεν τους τρομάζει όμως ο θάνατος, ... ο θάνατος για την Πατρίδα είναι γλυκός.... Αδημονούν μόνο να ανταμώσουν τους απέναντι .. να σβήσουν με την λόγχη χρέη ...

Ο Συνταγματάρχης, τους είπε όσα λένε σ' αυτές τις περιπτώσεις.

Θάρρος, ηρωισμό και αντοχή να δείξουν, για να διώξουν τους Βουλγάρους.

Να πολεμήσουν γενναία, για να λευτερώσουν τον τόπο τους, για να γυρίσουν στο σπίτι τους, κοντά στη μάνα που τους περιμένει και σ' όλους τους αγαπημένους.

Τέτοιες ώρες παραλογίζεσαι, γίνεσαι γενναίος, ξεχνάς τους φόβους.

Το όπλο γίνεται συνέχεια του χεριού σου.

Το ίδιο συνέβη και εδώ με τους Ευζώνους.

Όλοι τους ήταν ομορφοκαμωμένοι κι η φορεσιά του Εύζωνα τους τόνιζε τη λεβεντιά.

Ξαφνικά έβλεπες αυτά τα απλά, τα καθημερινά χωριατόπουλα να γίνονται υπεράνθρωποι .... λες κι έβγαιναν απ' τον εαυτό τους .... λες και δεν είχαν σώμα, έμεναν μόνο με το όπλο και την ψυχή τους.

Οι τελευταίες ώρες είναι γεμάτες από σκέψεις και εικόνες των αγαπημένων τους προσώπων, άλλοι προσεύχονται κρατώντας στην χούφτα τους την εικονίτσα που τους έδωσε η μάνα ... η σύζυγος .... για να τους φυλάγει.... να τους προστατεύει απ' το βόλι .... παρακαλούν την Μητέρα Παναγιά ....

Ξαφνικά μέσα στην σιωπή, ακούγεται το παράγγελμα από τους Διμοιρίτες.... εφ όπλου λόγχη..... αμέσως το χαράκωμα γεμίζει από τον μεταλλικό ήχο που ξυπνά τον πολεμιστή.

Σε λίγα λεπτά, ακολουθεί ο διαπεραστικός ήχος της σφυρίχτρας και η δυνατή, ψυχωμένη φωνή του Διοικητή,... του λεβέντη Συνταγματάρχη τους, που πρώτος πήδηξε έξω από το χαράκωμα, για να γραφτεί άλλη μία Εποποιία ... οι λίγοι εναντίων των πολλών ..... ΕΜΠΡΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΧΗΣ

Ν. Ε

Μάθετε πρώτοι τα νέα!